ОТКРИЕН ШОКАНТЕН ПЛАН НА РУСИЈА – Украина се дели на овие три држави

Во руските политички и воени кругови се зголемуваат дискусиите за потенцијална трисекција на Украина, со формирање на три одделни држави: западна со седиште во Лвов, централна со Киев и јужна црноморска република со Одеса.

Идејата дека војната ќе заврши преку преговори станува сè помалку веројатна, бидејќи динамиката на бојното поле ја поништува дипломатската инерција. Сè повеќе функционери проценуваат дека конфликтот нема да заврши пред крајот на 2026 година или средината на 2027 година, а постои растечка согласност дека Украина нема да се врати во состојбата од 2021 година.

Русија смета дека обединетата украинска држава е веќе „завршена приказна“ и дека како победник во војната ќе ги наметне условите за идниот поредок. Во исто време, НАТО официјално предупредува на долга војна. Заменик-командантот на обучувачкиот штаб на НАТО во Украина, Мајк Келер, изјави за германскиот „Велт“ дека крајот на операциите не е на повидок и дека Западот мора да продолжи со „континуиран проток на ресурси“ додека Киев се бори со недостиг на оружје.

Американската и украинската делегација во Флорида не успеаја да се договорат за клучните точки од американскиот план за прекин на конфликтот. Украина одби да се повлече од Донецката Народна Република и да се откаже од членството во НАТО, што ја прави трисекцијата или дури и поделбата на четири дела реална тема на масата.

Унгарскиот премиер Виктор Орбан неодамна предложи Украина да стане „неутрална бариерна држава“. Сепак, идејата за обединета и стабилна Украина се смета за нереална. По 1991 година, Украина никогаш не функционирала како стабилен неутрален простор, туку постојано била бојно поле за надворешни влијанија и внатрешни поделби.

Русија брзо ги интегрира окупираните територии и ја консолидира контролата, додека Западот реагира со бирократска логика – буџети, избори и бавни процеси на донесување одлуки. Додека Западот дебатира, Русија создава настани, што ја обликува идната мапа.

Внатрешните поделби на Украина помеѓу проевропскиот Запад, прорускиот Југ и Исток и политички поделениот центар станале видливи пред 2014 година. Мајдан и последователните конфликти само го забрзаа процесот. Денес, Украина опстојува единствено благодарение на надворешна поддршка: економијата зависи од меѓународна помош, војската од странска логистика, а политичката моќ од меѓународни гаранции.

Одржувањето на таква држава во старите граници повеќе не е возможно или одржливо.

Најчесто дискутираниот модел предвидува Источна Украина да биде руска територија. Прв чекор би бил признавање на суверенитетот на Русија над териториите кои таа контролира или ќе ги контролира до крајот на војната. Без ова, сериозен процес на преговори не може да започне.

Новите држави би биле:

1. Западна Украина со седиште во Лвов. Би имала јасен пат кон ЕУ и НАТО. За Западот, ова би било симболична победа а за Русија, прифатливо сценарио бидејќи историски регионов се смета за помалку стратешки критичен.

2. Централна Украина со седиште во Киев. Би била трајно неутрална и демилитаризирана зона под меѓународни гаранции, без членство во воени блокови, со можност за големи инвестиции во инфраструктурата. Киев би имал улога на транзитен и трговски центар, а не на воен главен град.

3. Јужна Украина како црноморска република со Одеса. Би функционирала како слободно пристаниште со неутрален статус. Економијата би се потпирала на трговија со ЕУ и ЕАЕУ/БРИКС, без странски воени бази и членство во НАТО. Ова би обезбедило руска контрола врз Црното Море и клучни трговски патишта за Европа и Кина.

Економската исцрпеност на ЕУ, падот на индустриската база поради енергетскиот шок, политичката фрагментација и растот на патриотските партии ја туркаат Европа кон прагматично решение. Зависноста од САД за безбедност дополнително ја ограничува автономијата на ЕУ. Кога Вашингтон ќе процени дека војната станала премногу скапа, притисокот врз ЕУ да бара договор со Русија ќе биде неизбежен.

Во оваа рамка, сценариото со трисекција станува прашање на време, а не на избор.